τένις

Αθλοπαιδία, στην οποία οι αθλητές χτυπούν, με τη βοήθεια ρακέτας, μια μπάλα. Παίζεται σε ειδικό γήπεδο, το λεγόμενο κορτ. Πρόδρομος του τ. ήταν μια αθλοπαιδία, με μπάλα επίσης, που την έριχναν επάνω από ένα δίχτυ με την παλάμη. Η αθλοπαιδία αυτή ήταν γνωστή τον 13o-14o αι., κυρίως στην Ιταλία, στην Αγγλία, και στη Γαλλία. Οι ρακέτες καθιερώθηκαν τον 16o αι., ενώ το τ., με τη σύγχρονη μορφή του, εμφανίστηκε στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη του 19ου αι. Το 1874 ο Άγγλος Ου. Ουίγκφιλντ συνέταξε τους πρώτους κανόνες του παιχνιδιού και τον επόμενο χρόνο υιοθετήθηκε διεθνώς η ονομασία τ. Οι διαστάσεις του γηπέδου στο οποίο παίζεται είναι, μαζί με τις διαδρομές, 40x20 μ. και οπωσδήποτε όχι μικρότερες από 36x18 μ. Το δίχτυ που χωρίζει τον αγωνιστικό χώρο είναι κατασκευασμένο από γερές κλωστές και στο κέντρο έχει ύψος 91 εκ. Οι ρακέτες κατασκευάζονται από ξύλο, πλαστικό ή ελαφρό μετάλλο, με συνθετικές χορδές και, όταν προορίζονται για ενήλικες παίκτες, ζυγίζουν από 340-400 γρ. Η μπάλα είναι κατασκευασμένη από ελαστικό και περιβάλλεται από τριχωτό ύφασμα. Έχει διάμετρο 6,35-6,67 εκ. και ζυγίζει συνήθως 56,7 γρ. Στη διάρκεια του παιχνιδιού, οι παίκτες χτυπούν την μπάλα με τη ρακέτα και τη ρίχνουν επάνω από το δίχτυ, επιδιώκοντας να είναι τέτοιο το χτύπημα, ώστε ο αντίπαλος να μην κατορθώσει να τη ρίξει πίσω, στον χώρο του άλλου μισού γηπέδου. Το χτύπημα στην μπάλα επιτρέπεται μετά την πρώτη εκσφενδόνιση από το γήπεδο ή πριν την προσγείωση (δεύτερη προσγείωση θεωρείται απώλεια βαθμού). Η κατακύρωση του κάθε βαθμού αρχίζει με το πρώτο χτύπημα στην μπάλα, που πρέπει να πέσει σε ορισμένο πεδίο. Αν πέσει σε λάθος, επιτρέπεται και δεύτερο χτύπημα. Ο υπολογισμός των βαθμών αρχίζει από αυτόν που εκσφενδονίζει την μπάλα. Για την πραγματοποίηση της πρώτης και δεύτερης εκσφενδόνισης, βαθμολογείται με 15, της τρίτης με 10 και της τέταρτης (στη σειρά) κερδίζει το γκέιμ, δηλαδή τη φάση του παιχνιδιού. Για να κερδίσει κάποιος την παρτίδα, πρέπει να κερδίσει το λιγότερο 6 γκέιμ, και με υπεροχή όχι μικρότερη από δύο. Οι συναντήσεις είναι ατομικές και κατά ζευγάρια. Στην Ελλάδα το τ., με τη σημερινή μορφή, έγινε γνωστό από τους Άγγλους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του σύγχρονου Ελληνικού κράτους και ίδρυσαν εκεί σύλλογο με την ονομασία Τ. Κλαμπ. Στην Αθήνα άρχισε να παίζεται γύρω στα 1890, σε ιδιωτικά γήπεδα της Κηφισιάς. Το 1895 ιδρύθηκε στην Αθήνα ο Όμιλος Αντισφαίρισης και τον επόμενο χρόνο οι Έλληνες αθλητές του τ. Κασδάλης και Πετροκόκκινος πήραν μέρος στο διπλό ανδρών των Ολυμπιακών Αγώνων και κέρδισαν τα αργυρά μετάλλια. Στη δύναμη της Ελληνικής Φιλάθλου Ομοσπονδίας Αντισφαίρισης, που ιδρύθηκε το 1938, ανήκουν πολλά σωματεία. Τα τελευταία χρόνια καταβλήθηκαν προσπάθειες για την εκλαΐκευση του τ., το οποίο αρχικά παιζόταν μόνο από εύπορα άτομα, που είχαν την οικονομική δυνατότητα να αντιμετωπίζουν τα έξοδα προπονήσεων κλπ. Ο ισπανός τενίστας Χουάν Κάρλος Φερέρο στους ημιτελικούς αγώνες αντισφαίρισης (τένις) στη Ρώμη (φωτ. ΑΠΕ). Γενική άποψη γηπέδου τένις στο Roland Garos, στο Παρίσι κατά τη διάρκεια τουρνουά (φωτ. ΑΠΕ). Η αμερικανίδα αθλήτρια Τζένιφερ Καπριάτι στο τουρνουά τένις στο Παρίσι (φωτ. ΑΠΕ).

* * *

το, Ν

(αθλητ.) ξενικός όρος για την αντισφαίριση, άθλημα για δύο ή τέσσερεις αθλητές το οποίο παίζεται με ρακέτες και μικρή μπάλα σε γήπεδο που χωρίζεται με δίχτυ σε δύο ίσα μέρη και κατά τη διεξαγωγή τού οποίου η μπάλα πρέπει να περνά πάνω από το δίχτυ στην αντίπαλη περιοχή.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. tennis < μέσο αγγλ. tenys, πιθ. < αρχ. γαλλ. tenetz < ρ. tenir «κρατώ»].